(χωρίς τίτλο)

Ένα κράτος αρχίζει να αυτοαποκαλείται πατρίδα όταν ετοιμάζεται να διαπράξει φόνους.”

Φρήντριχ Ντύρενματ, 1921-1990, Ελβετός θεατρ. συγγραφέας.

Καταρρίπτοντας τους εθνικούς μύθους σχετικά με το 1821

Ιστορία, Θεωρία, Μνήμη, Αρχειακό Υλικό

 

Στόχος και βασικές αρχές

Η Καμπάνια 1821 Καταρρίπτοντας τους Εθνικούς Μύθους. Ιστορία, Θεωρία, Μνήμη και Αρχειακό Υλικό έχει ως στόχο την συγκέντρωση ιστορικού υλικού και το συντονισμό της θεωρητικής συζήτησης για τη κατάρριψη των σύγχρονων εθνικών μύθων της σημερινής εθνικής ιδεολογίας του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους.

Όσο πλησιάζουμε προς την επέτειο των 200 χρόνων από την ελληνική αστική επανάσταση, τόσο πληθαίνουν οι ανορθολογικές και μισαλλόδοξες κραυγές στο εσωτερικό του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους. Αυτές οι φωνές είναι οι ίδιες που έγραψαν την ιστορία μετά την λήξη της επαναστατικής κοινωνικής σύρραξης του 1946 – 49.

Η σύσταση του νεοελληνικού Κράτους επί παραδείγματι και η εθνική του ιδεολογία οργανώθηκε γύρω από λόγους και πρακτικές τόσο αντι-μουσουλμανικές όσο και αντισημιτικές ως βασικές προϋποθέσεις και αποτελέσματα ταυτόχρονα της ελληνοποίησης και της συγκρότησης της ίδιας της ελληνικής εθνικής ταυτότητας. Με άλλα λόγια αντι-μουσουλμανισμός και αντισημιτισμός αποτέλεσαν δύο από τα σπουδαιότερα κοινωνικά χαρακτηριστικά αναφορικά με τη γένεση και την περαιτέρω διαμόρφωση της ελληνικής εθνικής ιδεολογίας

---

Λίγα λόγια για το εγχείρημα

Όσο πλησιάζουμε προς την επέτειο των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, τόσο πληθαίνουν οι ανορθολογικές και μισαλλόδοξες κραυγές στο εσωτερικό του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους. Αυτές οι κραυγές έρχονται πράγματι από πολύ μακριά, αποτελούν την σύγχρονη έκφραση του ελληνικού εθνικισμού, της βασικής ιδεολογίας, που συνόδευσε τη διαμόρφωση, την εξέλιξη και την εκάστοτε διαχείριση του συγκεκριμένου κοινωνικού καθεστώτος σ’ αυτή τη γωνιά των Βαλκανίων: από τη ρομαντική κατασκευή του 19^ου αι. περί διαχρονικής συνέχειας του ελληνικού έθνους και τον μεγαλοιδεατικό επεκτατισμό ως τον «Γ΄ ελληνικό πολιτισμό» του καθεστώτος της 4^ης Αυγούστου – και από τη μετεμφυλιακή αντικομμουνιστική εθνικοφροσύνη μέχρι τις χουντικές και τις ολυμπιακές φιέστες με τις χλαμύδες και τις περικεφαλαίες και τους σύγχρονους μακεδονομάχους. Είναι το ίδιο κοινωνικό καθεστώς που για ακόμα μια φορά σήμερα ανακαλύπτει την ιδεατή συγκολλητική ουσία του τη στιγμή ακριβώς που πνίγεται στις αντιφάσεις της ύστερης φάσης της εσωτερικής του αποσύνθεσης: η πιο βαθιά καπιταλιστική κρίση εδώ και έναν αιώνα βρίσκει την Ψωροκώσταινα πληθυσμιακά, οικονομικά και κοινωνικά αποδεκατισμένη, αλλά το βάπτισμα του νέου καθεστώτος καπιταλιστικής συσσώρευσης θα εμφυσήσει την αίσθηση της ιερότητας του γένους στους υποτελείς του, της φαντασιακής υπεροχής τους απέναντι σε Σλάβους, Βούλγαρους, Αλβανούς και Τούρκους, τη στιγμή που το επίπεδο υλικής αναπαραγωγής τους τους έχει πρακτικά πλήρως εξομοιώσει.           

Η Καμπάνια 1821: Καταρρίπτοντας τους Εθνικούς Μύθους. Ιστορία, Θεωρία, Μνήμη και Αρχειακό Υλικό: έχει ως στόχο τη συγκέντρωση αρχειακού υλικού και το συντονισμό της θεωρητικής συζήτησης για τη κατάρριψη των σύγχρονων εθνικών μύθων της σημερινής εθνικής ιδεολογίας του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους. 

Δεν επιδιώκουμε να χαράξουμε μια και μόνο διαχωριστική γραμμή με τον ελληνικό εθνικισμό, ούτε να δαιμονοποιήσουμε την επανάσταση του 1821. Στόχος μας είναι η ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα στις λιγοστές αντιεθνικιστικές φωνές μέσα στη χώρα και η ανάδειξη εκείνων των σκοτεινών πλευρών της ελληνικής επανάστασης, τις οποίες η κυρίαρχη εθνική αφήγηση έχει καταδικάσει στη λήθη. Θεωρούμε αυτό το πρόταγμα ως προϋπόθεση για μια αντικειμενική ιστορική και θεωρητική αποτίμηση τόσο της κοινωνικοπολιτικής φύσης της επανάστασης, όσο και της περαιτέρω εξέλιξης της κρατικής και κοινωνικής δομής, που αναφέρεται σε αυτήν την επανάσταση ως τον συστατικό της γεννετήσιο μύθο. Δεν επιδιώκουμε λοιπόν τίποτε λιγότερο από ένα ξεκαθάρισμα της φύσης αυτού του κράτους και της αντιφατικής και πολύπλοκης διαδικασίας, μέσα από την οποία οργάνωσε και εδραίωσε τον καπιταλιστικό τρόπο κοινωνικής αναπαραγωγής. Τόσο η σημερινή του χρεωκοπία, όσο και η διαχρονική χαώδης απόσταση ανάμεσα στην ιδανική αστικο-δημοκρατική μορφή και την πραγματική κατασταλτική λειτουργικότητα του, δεν αποτελούν ελληνική ιδιαιτερότητα, αλλά συγκέκριμένη έκφραση της βαλκανικής εμπειρίας της διαλεκτικής του Διαφωτισμού. Δεν πιστεύουμε σε κάποια αυθεντική μορφή εθνογέννεσης και απρόσκοπτης λειτουργίας του αστικού ιδεώδους της φιλελεύθερης ισονομίας, αλλά στην ανάγκη υπέρβασης του ιστορικού παραδείγματος του κράτους-έθνους.

---